Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

«Αχρονικές Τοποθετήσεις»: Η έκθεση της Θάλειας Ξενάκη στην γκαλερί «Χρυσόθεμις».




Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στην γκαλερί «Χρυσόθεμις», η έκθεση της Ζακυνθινής ζωγράφου Θάλειας Ξενάκη, από 15 Μαΐου έως τις 6 Ιουνίου.
Η αναφορά μας, στη στήλη αυτή, ενός εικαστικού γεγονότος που έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα, θα μπορούσε να θεωρείται περιττή και μάλιστα για ένα γεγονός του οποίου η αυλαία έχει κλείσει.

Και όμως…

Όταν πρόκειται για μια εικαστικό που εμπνέεται, εκφράζεται και δημιουργεί στον δικό μας χωροχρόνο, η αναφορά προκύπτει επιβαλλόμενη, καθώς το δικό της εικαστικό προϊόν αποκρυσταλλώνει την βιωμένη πραγματικότητα της ιδιαίτερης πατρίδας μας, με όλα τα προβλήματα που την ταλαιπωρούν.
Μπορούμε δηλαδή μέσα από τα έργα της Θάλειας, να ψηλαφίσουμε εικόνες από το δικό μας παρόν και να προβληματιστούμε πάνω στο γεγονός τού γιατί η Σύγχρονη Τέχνη αποτυπώνει ένα ζοφερό Σύμπαν, αφήνοντας έξω τους εξωραϊσμούς, φωτίζοντας έναν σκληρό και άδικο κόσμο, και ανησυχώντας για το επιγενόμενο.


Αβέβαιο μέλλον
Απόδραση
   
 Και παρ’ όλο που ο τίτλος της Έκθεσης μάς μεταφέρει σε μια ακαθόριστη χωρικά πατρίδα, μπορούμε να διαισθανθούμε το δικό μας ιδιαίτερο τόπο, να ζωντανεύει το χρωστήρα της και να δίνει ζωή στον καμβά της.
Έτσι ιδωμένες λοιπόν οι «Αχρονικές Τοποθετήσεις» της Θάλειας, γίνονται σχόλιο για τη δική μας ζωή στη μικρή μας πόλη, σχόλιο που αξίζει να επισημανθεί και γιατί όχι, σχόλιο που πιθανά μπορεί και να αφυπνίσει…

Απομεινάρια 
Απομεινάρια2 

Η Θάλεια Ξενάκη άλλωστε, πτυχιούχος του τμήματος «Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών» του ΤΕΙ Αθήνας (2000) και της «Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών» (εργαστήριο ζωγραφικής Χρόνη Μπότσογλου, 2005) και με ειδικότητα στη σκηνογραφία (εργαστήριο Γιώργου Ζιάκα), δεν είναι η πρώτη φορά που δείχνει ότι ξέρει εύκολα να περνάει μέσα από βιωμένες συναισθηματικά καταστάσεις και γεγονότα, τα οποία διατυπώνει σχεδόν ανεκδοτολογικά, στο σχολιασμό πιο επώδυνων για τον άνθρωπο καταστάσεων.
Τόσο στις δύο ατομικές της εκθέσεις με τίτλο «Απτικότητες», Γκαλερί «Κρύπτη» (Ζάκυνθος, 2008), και «Τοποθετήσεις», «Χώρος Τέχνης Ίριδα» (Ζάκυνθος, 2014), όσο και στις 24 ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και  στις εικονογραφήσεις σε βιβλία και λευκώματα και στα σκηνικά & κοστούμια για παραστάσεις θεάτρου, σύγχρονου χορού και μουσικού θεάτρου, αυτήν ακριβώς τη ματιά καταθέτει:
Τη ματιά της υποταγής της ανθρώπινης ύπαρξης σε ένα ζοφερό παρόν, με βιομηχανικά χαρακτηριστικά, που καθυποτάσσουν τη Φύση και δημιουργούν ένα χρωματικό Σύμπαν ασφυξίας και αδιεξόδου.
Απώλεια 2

Είναι η Φύση που ισοδυναμεί με το περιβάλλον που βιάζεται καθημερινά από την άναρχη τουριστική «ανάπτυξη», αλλά είναι και η Φύση που στο πρόσωπο του πιο εξελιγμένου είδους, που είναι ο Άνθρωπος, πλάθει ανδρείκελα, παρασυρμένα από επίπλαστες ανάγκες, απογυμνωμένες από αξίες και προοπτική.
Και αυτά η Θάλεια εύκολα μπορεί να τα εντοπίσει γύρω της. Κυριαρχώντας μάλιστα απόλυτα στο υλικό της, κάνει το λάδι, την ατλακόλ, το κονίαμα, τα βερνίκια, ακόμα και το τσιμέντο, να λειτουργούν σε επίπεδο τόσο συμβολικό όσο και κυρίως καταγγελτικό.

Δέσμια 

Και ενώ στην παλιότερη δουλειά της, οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες  δημιουργούσαν φόρμες πλασμένες μόνο από χρώμα, και έδιναν μία ποιητική αποτύπωση της φύσης, κάνοντας τον θεατή να περάσει από τον γήινο κόσμο, στον άυλο, τον απέραντο, τον γεμάτο ελευθερία και πνευματικότητα, στα τωρινά της έργα, το σχέδιο είναι εκείνο που κυριαρχεί και επιβάλλεται στο χρώμα, σπάζοντας τον καθρέφτη της πραγματικότητας σε χιλιάδες κομμάτια, όσα είναι και τα προβλήματα που ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται να λύσει.
Σε αυτή τη διαρρηγμένη πραγματικότητα, η ζωγράφος καταθέτει την δική της ματιά, δείχνοντάς μας την αληθινή εικόνα της «αναπτυγμένης» κοινωνίας μας.
Και η επιτυχία της έκθεσης στην Αθήνα, φανερώνει, πως έχουμε ανάγκη αυτή την κατάθεση, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην εκφραστική δυναμική της Θάλειας Ξενάκη.
Έχουμε γενικά ανάγκη από την κατάθεση της Σύγχρονης Τέχνης στη ζωή μας, η οποία μπορεί να φωτίσει το παρόν και γιατί όχι να οδηγήσει σε Ανατροπές…

Μεταφυσικό
Δημοσιεύεται στο "Τέχνης Λόγια", τεύχος 1ο/22-7-2015 της εφημερίδας ΗΜΕΡΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ, αρ. φύλλου 5020