Για την παράσταση «Κατσαρίδα» της ΦΙΕΡΑΣ.

 

Μία πρωτοποριακή παράσταση παρακολουθήσαμε χθες στο Θέατρο του Σαρακινάδου από το εφηβικό τμήμα του Θεατρικού Εργαστηρίου-Τεχνοχώρου ΦΙΕΡΑ, το οποίο παρουσίασε το έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου «Κατσαρίδα».

Πρόκειται για ένα έργο που κινείται  μέσα στο χώρο του καλλιτεχνικού κινήματος του Ντανταϊσμού, το οποίο παρουσιάστηκε το 1915, λίγο μετά το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πολέμου και είχε βραχύβια διάρκεια, έως το 1924 περίπου. Οι πρωτεργάτες του ήταν ποιητές και ζωγράφοι που είχαν καταφύγει στην ουδέτερη Ελβετία κατά τη διάρκεια του Πολέμου και συγκεντρώνονταν στο Καμπαρέ Βολταίρ του Χούγκο Μπαλ (1886-1927). Κύριος εκπρόσωπός του καθιερώθηκε ο Τριστάν Τζαρά (1896-1963), ο οποίος συνέταξε το Μανιφέστο Νταντά (1918).

Τα έργα των Ντανταϊστών αποτελούσαν μηδενιστικές χειρονομίες και προκλήσεις.

Τα παιδιά της ΦΙΕΡΑΣ ανέλαβαν να παρουσιάσουν μια νέα εκδοχή του έργου, μέσα από τη διασκευή - διδασκαλία της Έφης Λάζου και να αφηγηθούν, την ιστορία της Ιωάννας, μιας μικρής, κόκκινης και εξόριστης κατσαρίδας, η οποία ονειρεύεται να ανέβει στο φεγγάρι.

Το έργο, ελπιδοφόρο και ανατρεπτικό, μας  προκαλεί να κάνουμε μια «βουτιά» μέσα μας και να ανακαλύψουμε το πιο ζωντανό κομμάτι μας, αυτό που ονειρεύεται.

Όλοι μοιάζουμε με τη μικρή, κόκκινη κατσαρίδα. Όλοι νιώθουμε σαν να μην μας καταλαβαίνουν. Όλοι θέλουμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα, αλλά διαρκώς τα αναβάλλουμε.

Πόσο ψυχοφελής η επιλογή του συγκεκριμένου έργου για τους εφήβους που συμμετείχαν στην παράσταση, αλλά και για όσους την παρακολουθήσαμε και γίναμε για λίγο τα παιδιά κι εμείς που κάποτε ονειρευτήκαμε να ανεβούμε στο φεγγάρι.

Συγχαρητήρια στην Έφη Λάζου για το μεγάλο βάρος που ανέλαβε, αλλά και σε όλους όσους στήριξαν την παράσταση. Ιδιαίτερη αναφορά στον καταπληκτικό μουσικό αφηγητή Νίκο Ποταμίτη.

Ανυπομονούμε για την επόμενη παράστασή τους…