Μνήμη Γιώργου Γεωργιάδη / Λέσχη «Ο Ζάκυνθος», Σάββατο 24-3-2018

Αγαπητοί Φίλοι του Γιώργου,

Είμαι σίγουρη ότι, οι περισσότεροι απόψε, θα είχατε να καταθέσετε τη δική σας μαρτυρία για τη σχέση σας με το Γ.Γ. Έτσι μόνο τυχαία είναι η δική μου θέση εδώ, οφειλόμενη κυρίως στην καλή μου φίλη Ιωάννα, την οποία και ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε να αναστοχαστώ στιγμές που είχα την τύχη να ζήσω μαζί του.

Συμπυκνώνοντας ωστόσο τα όσα θα έπρεπε να θυμηθώ κι αφήνοντας πίσω την προσωπική επαφή που είχα αποκτήσει μαζί του, θα ήθελα να σημειώσω κάποια στοιχεία από τη διαδρομή του, που θα σας βοηθήσουν  να θυμηθείτε, μερικά από αυτά που ο Γιώργος έζησε, είδε, αποτύπωσε στη σύντομη ζωή του, τα οποία κουβαλούσε πάντα και κατέθετε, σε όλες του τις ανθρώπινες επαφές.

Ο Γ.Γ. λοιπόν γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1955. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία από το 1981 και για 30 χρόνια υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής.

Το 1982 κάνει την πρώτη του αποστολή σε πόλεμο, ως απεσταλμένος της «Ελευθεροτυπίας» στο Λίβανο, και στη συνέχεια καλύπτει τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής, και κυρίως το Παλαιστινιακό, με αποστολές στο Λίβανο, τη Βόρειο Αφρική, την Υεμένη και αλλού. Από το 1987 μέχρι το 1989 εργάστηκε στην ΕΡΤ. Το καλοκαίρι του 1989, με ομάδα συναδέλφων του, συμμετείχε στη δημιουργία του MEGA. Την ίδια χρονιά μετακινείται στην εφημερίδα ΤΑ  ΝΕΑ.

Κάλυψε δημοσιογραφικά τα σημαντικότερα γεγονότα του 20^ου αι.: την εξέγερση στη Ρουμανία, την πτώση του τείχους στο Βερολίνο, τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, το Αλβανικό, τις αλλαγές στην πρώην Σοβιετική Ένωση, τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο του Ιράκ, τον Εμφύλιο της Ρουάντα κ. ά. Επίσης κάλυψε πολλές φυσικές καταστροφές, όπως τους σεισμούς σε Πακιστάν, Ανατολία, Κωνσταντινούπολη, Ινδία,  και τα τσουνάμι στη Σρι Λάνκα. Τελευταία ταξίδεψε στην υποσαχάρια Αφρική και ασχολήθηκε με το προσφυγικό, ενώ θεωρούσε πως ο επόμενος πόλεμος δεν θα γίνει για τον μαύρο χρυσό, αλλά για το νερό.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε στη Ζάκυνθο και συνεργαζόταν με το περιφερειακό κανάλι IONIAN CHANNEL, κατορθώνοντας μέσα από την εκπομπή του «ΠΡΟΣΩΠΑ», να αναδείξει πολλές πτυχές της ζακυνθινής ζωής, ιστορίας και κουλτούρας.

Έδωσε δύο αξιομνημόνευτες διαλέξεις στο Μορφωτικό Κέντρο Λόγου Μπανάτου «ΑΛΗΘΩΣ» και μας γνώρισε με το κυριολεκτικά ανεξάντλητο φωτογραφικό του υλικό, προβληματίζοντάς μας για το μέλλον του πλανήτη   και κάνοντάς μας να ξανασκεφτούμε τις προσωπικές μας επιλογές και αντοχές στη δυστυχία των προσφύγων και σε άλλα φλέγοντα οικουμενικά ζητήματα.

Αυτές οι εμπειρίες ζωής τον έκαναν να λέει:

 «Δεν έχω την εντύπωση ότι είδα στη ζωή μου πολλά. Άλλωστε, πιστεύω ότι όσο περισσότερα βλέπεις, όσο περισσότερο ταξιδεύεις καταλαβαίνεις ότι δεν είδες τίποτα. Γιατί η κάθε εικόνα, η κάθε στιγμή αλλάζει, ανάλογα με τη διάθεση ή το φόβο σου. Αλλάζει από το φως στο σκοτάδι. Από την απουσία ή τον ίλιγγο. Το κάθε τι μοιάζει διαφορετικό. Σκοπός είναι να γίνεις καλύτερος άνθρωπος κι αυτό μόνο μ΄ έναν τρόπο το καταφέρνεις: Να είσαι δίπλα στους άλλους συνεχώς. Να μπορείς να μιλήσεις, αλλά να ξέρεις και ν’ ακούς. Να βλέπεις τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν του δίνεις το χέρι για να σηκωθεί»

Ο Γ.Γ. χρησιμοποίησε το φωτογραφικό του φακό για να μας φέρει πιο κοντά στον «άλλον», ανεξαρτήτου χρώματος, φυλής, κοινωνικής κατάστασης. Οι εικόνες του έγιναν καταγγελία του άδικου, υπογράμμιση του παράλογου, κατάδειξη τρόπου αντίστασης, επίκληση φωνής αντίδρασης. Γιατί το να κοιτάμε τις εικόνες του είναι μία πράξη επιλογής. Σαν αποτέλεσμα αυτής της πράξης, αυτό που βλέπουμε έρχεται κοντά μας –αν και όχι αναγκαστικά σε απόσταση που φτάνει το χέρι μας. Το να παρατηρούμε τις εικόνες του ισοδυναμεί με το να τοποθετούμαστε σε σχέση με αυτές.

Αυτό ήθελε να κάνουμε ο Γιώργος: μέσα από τον φωτογραφικό του φακό, ήθελε να μας μιλήσει για ένα κόσμο που έπρεπε να αλλάξει, έναν κόσμο που έπρεπε Εμείς να τον αλλάξουμε.

Αυτή πιστεύω ότι είναι και η καλύτερη υπόσχεση στη μνήμη του, όλοι εμείς που συγκεντρωθήκαμε απόψε εδώ.

Αναστοχαζόμενη τέλος, αγαπητοί φίλοι, τις δικές μου στιγμές μαζί του, θα ήθελα να καταθέσω την πρώτη, την πολύ πρωινή καλημέρα που ανταλλάσσαμε. Ο Γιώργος επέλεγε πάντα να καλημερίζει με μία φωτοστιγμή από το νησί μας στο φμπ. Πολύ πρωινή κι εγώ, χαιρόμουν να βλέπω την εικόνα που ανέβαζε, την οποία διάλεγε φυσικά από μία απειρία άλλων πιθανών εικόνων.

 Αυτή του η ματιά, με ωθούσε να βλέπω κι εγώ από το ταλαιπωρημένο νησί μας, την ομορφιά, την αλήθεια του, τον πολιτισμό, την ιστορία του και να φορτίζω τις μπαταρίες μου μεταφέροντας στη δική μου καθημερινότητα κάτι από το δικό του ανθρωπογενή τρόπο θέασης του κόσμου. 

Ευχή μου, τις εικόνες του Γ., κάποιες δηλαδή από αυτές, γιατί είναι εκατοντάδες χιλιάδες, να μπορέσουμε να τις δούμε σε ένα καλαίσθητο λεύκωμα, καθώς η δική του οπτική της θέασης του κόσμου, μας/μου λείπει…

Σας ευχαριστώ!

Τα βιογραφικά στοιχεία αντλήθηκαν από το e-περιοδικό: http://www.iskiosiskiou.com/ του π. Παναγιώτη Καποδίστρια (Fb:panagiotis kapodistrias).