Παρουσίαση καταγραφής έργων Παύλου Καρρέρ στο αρχείο του Μ.Σ.& Ε.Ζ.

 

Kυρίες & Κύριοι, Αγαπητοί Φίλοι,

Το είδος της μουσικής που ακούγεται σήμερα στα καταστήματα που προσφέρουν μουσική ψυχαγωγία στο νησί μας καί από έλλειψη ποιότητας χαρακτηρίζεται καί διαστρεβλώνει την αυθεντικότητα του τουριστικού προϊόντος που θέλουμε να προσφέρουμε στους επισκέπτες μας και για το οποίο όλοι ενδιαφερόμαστε.Με ποιον τρόπο λοιπόν θα γίνει μία αναγέννηση στο μουσικό τοπίο και πώς η νέα γενιά θα εκπαιδευτεί να επιλέγει το ποιοτικό, το αυθεντικό, το επτανησιακό μέλος και με αυτό θα διασκεδάζει, θα ερωτεύεται, θα επικοινωνεί; Πώς θα ενισχυθεί η σωστή εκπαίδευση που θα λάβει από τα ιδιωτικά ωδεία μας, από το υποβαθμισμένο δυστυχώς Μουσικό Σχολείο, και από το Δημόσιο (Σχολείο), που έχει την τάση να καταργήσει μουσικά και καλλιτεχνικά μαθήματα από το ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας;
Το Μουσείο Σολωμού, ενστερνιζόμενο τον εκπαιδευτικό ρόλο του, από της ιδρύσεώς του, έχει αναζητήσει τρόπους για να καλλιεργήσει το ενδιαφέρον του μαθητικού κόσμου για την μουσική και να προσφέρει στο ευρύτερο κοινό ιστορική  μόρφωση.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 2: 

Το ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ του Μουσείου

«Ο καταρτισμός ειδικού αρχείου εγγράφων και χειρογράφων του Σολωμού και άλλων επιφανών της Ζακύνθου τέκνων και ειδικής βιβλιοθήκης προς μελέτη του βίου και της εποχής των οπωσδήποτε διακριθέντων Ζακυνθίων», εμπεριέχεται στις ιδρυτικές αρχές του Καταστατικού του Σωματείου με την επωνυμία «Μουσείον Σολωμού & Επιφανών Ζακυνθίων» (Μ.Σ.&Ε.Ζ.) (1968), που έχει σαν σκοπό «τη διατήρηση, ενίσχυση και διάδοση του εθνικού, πνευματικού και καλλιτεχνικού αισθήματος, που χαρακτηρίζει όχι μόνο τους επιφανείς της Ζακύνθου άνδρες, αλλά και τον Ζακυνθινό λαό όλων των τάξεων».

Οι φωτισμένοι Ιδρυτές του Σωματείου Μ.Σ.&Ε.Ζ. διέβλεψαν ότι, με τη συγκέντρωση των αρχείων, γίνεται εφικτή η συγκέντρωση των τεκμηρίων του έθνους προς όφελος του κοινού.

Μισόν αιώνα δηλαδή πριν, ενετόπισαν τον νέο ρόλο των αρχείων στις μέρες μας, κατά τον οποίον οι αρχειοθέτες έχουν τώρα μίαν άλλη φιλοδοξία: ο όγκος των τεκμηρίων που συγκεντρώνουν να μη χρησιμεύει μόνο στον ειδικευμένο ιστορικό.

Με αυτή την έννοια και το Μουσείο Σολωμού, υλοποιώντας το ρόλο του ως ένα Σύγχρονο Μουσείο, δεν περιορίζεται στον εντοπισμό και την περισυλλογή μεμονωμένων στοιχείων, ούτε στην στείρα μουσειακή παρουσίασή τους, αλλά καταξιώνεται με τη γενναιόδωρη προσφορά του συγκεντρωθέντος υλικού στις γνωστικές ανάγκες ενός διψασμένου χώρου, και γίνεται ένας ώριμος συλλέκτης, που εκθέτει τη συλλογή του, και βοηθά να δούμε από μία άλλη οπτική το ρόλο που τα μικρά περιφερειακά μουσεία μπορούν να διαδραματίσουν σήμερα.

Απόψε έχουμε τη χαρά να ακροασθούμε ένα από τα μουσικά αρχεία που φυλάσσονται στο Μουσείο, το οποίο βγαίνει από τα ντουλάπια και έρχεται να επικοινωνήσει με τα αυτιά μας και γιατί όχι (;) να προβληματίσει για το κατά πόσον πρέπει να ακούγεται περισσότερο αυτού του είδους η μουσική.

  Ο Παύλος Καρρέρ με ευρωπαϊκές σπουδές και με την επίδραση της ιταλικής όπερας, μαζί με το δημοτικό τραγούδι και την έντεχνη ελληνική ποίηση των Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Ιουλίου Τυπάλδου, Αχιλλέα Παράσχου, Αλέξανδρου Σούτσου Ραγκαβή κ.α. αναδεικνύεται ο κορυφαίος συνθέτης του 19^ου αι. και εξασφαλίζει του αποδοχή και καταξίωση μεγάλη στην εποχή του.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 3:

Η προθήκη Καρρέρ & το πιάνο του, εξώφυλλο της Αυτοβιογραφίας & το χειρόγραφο από την «Κυρά – Φροσύνη» & το λιμπρέτο από τη «Δέσπω».

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 12 Μαΐου 1829, γιος του Κωνσταντίνου και της Πηγής, το γένος Χαριάτη. Το 1839 μπήκε εσωτερικός μαθητής στο Ιόνιο Γυμνάσιο Κέρκυρας, ενώ το 1843 συνέχίσε τις εγκύκλιες σπουδές του με τον Ιγνάτιο Μαρτζώκη, καθηγητή και διευθυντή του Λυκείου Ζακύνθου και με τον μετέπειτα επίσκοπο Κυθήρων, ιερέα Κωνσταντίνο Στρατούλη.

Τα πρώτα μαθήματα πιάνου και μουσικής τα πήρε από τον Ιταλό μουσικοδιδάσκαλο Τζουζέππε Κρίκκα και αργότερα από το διευθυντή της πρώτης Ζακυνθινής Φιλαρμονικής Φραντσέσκο Μαρανγκόνι. Πρώτες συνθέσεις του, σήμερα χαμένες, είναι Το Αηδόνι, βάλς, και η μελοδραματική σκηνή Ο προσκυνητής της Καστίλλης, σε κείμενο Γεωργίου Λαγουϊδάρα. Μετά τις επιτυχίες του αυτές αποφάσισε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη σύνθεση, γι’ αυτό το 1850 αναχώρησε για σπουδές μουσικής στο Μιλάνο, όπου σπούδασε και σταδιοδρόμησε για επτά ολόκληρα χρόνια.

Στις 25 Αυγούστου 1852 ανεβαίνει στο θέατρο του Μιλάνου «Κάρκανο» η τρίπρακτη όπερά του Dante e Bice [Δάντης και Βεατρίκη], σε κείμενο Serafino Torelli, της οποίας σώζεται μόνον το λιμπρέτο. Το 1854 ανεβαίνει στο θέατρο «Σαν Τζιάκομο» της Κέρκυρας η Isabella d’ Aspeno [Ισαβέλλα του Άσπεν]. Η ίδια όπερα ανεβαίνει αργότερα στο «Κάρκανο», ενώ στις 19 Ιανουαρίου 1856 ανεβαίνει ξανά στο ίδιο θέατρο η λυρική τραγωδία του, με πρόλογο και τρεις πράξεις, σε κείμενο Ιωσήφ Σαπίου La Rediviva [Η Αναζήσασα]. Όμως η άρνηση της «Σκάλας» του Μιλάνου ν’ ανεβάσει έργα του τον ωθεί να αποφασίσει να επαναπατριστεί.

Στο Μουσείο Σολωμού λοιπόν, σώζεται, το μεγαλύτερο μέρος των χειρογράφων του Παύλου Καρρέρ (1829-1896), τα οποία διασώθηκαν από την καταστρεπτική σεισμοπυρκαγιά του 1953, χάρη στις προσπάθειες του ακούραστου Νικολάου Βαρβιάνη, καθώς και τα Απομνημονεύματα του συνθέτη, που σταματούν απότομα τη διήγηση μετά τον Απρίλιο του 1887. (Ο Καρρέρ πεθαίνει το 1896).

Όπως είναι γνωστό, το ελληνικό κοινό λάτρεψε τον Καρρέρ αφού έργα του ανέβαιναν τόσο στα Επτάνησα, στην Ελλάδα, αλλά και σε όλες τις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού. Πολύ καιρό μετά το θάνατό του, ως το 1930 περίπου, οι όπερές του Μάρκος Μπότσαρης και Κυρά Φροσύνη, αλλά και οι Ελληνικές μελωδίες του, με επί κεφαλής τον Γέρο Δήμο, γνώρισαν δημοτικότητα πραγματικά μοναδική στα χρονικά της μουσικής μας ιστορίας.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 4: Ανθοδέσμη ελληνικών μελωδιών δι’ άσμα και κλειδοκύμβαλον & Οι χοροί της προθήκης: Luisa Miller και Les belles Armenes.

Ένα χαρακτηριστικό της πολυσημίας του υλικού που φυλάσσεται στο Μουσείο, είναι και το εξής, που περιγράφει ο ίδιος στα Απομνημονεύματά του: Στις 12 Ιανουαρίου 1875, ανεβαίνει ο Μάρκος Μπότσαρης στην Πάτρα και στο τέλος της Α΄ πράξης «εις νεανίας κομψότατα ενδεδυμένος την Ελληνικήν ενδυμασίαν μοι προσέφερεν, επί βελούδινου μικρού προσκεφαλαίου, έναν αργυρούν στέφανον εκ μέρους του πατραϊκού κοινού, εις ένδειξην αγάπης και υπολήψεως. Αυτή η στιγμή είχε τύπον όλως εθνικόν και μεγίστης σημασίας».

Αυτό το στεφάνι εκτίθεται σήμερα στην «Προθήκη Καρρέρ» στο Μουσείο.

 ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 5: τα δύο βιβλία.

Αναλυτική καταγραφή των ευρισκομένων έργων του Π. Καρρέρ στο Μουσείο έχει δημοσιευτεί από το μουσικολόγο Γιώργο Λεωτσάκο στο βιβλίο «Παύλος Καρρέρ, Απομνημονεύματα και Εργογραφία, εκδ. Μουσείο Μπενάκη – Ιόνιο Παν/μιο/Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Αθήνα 2003».

Αξιολογότατη και η μελέτη της Aύρας Ξεπαπαδάκου, «ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΡΡΕΡ, εκδ. Fagotto, 2013».

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 6: La Belle Zakynthe, Valzer, σελ.1-2 (διακρίνεται στον τίτλο πάνω δεξιά η υπογραφή του Καρρέρ)

Τύχη αγαθή για το Μουσείο η δωρεά από τον Καθηγητή της Μουσικής κ. Αντώνη Κλάδη τεσσάρων άλμπουμ από το προσωπικό του αρχείο με έργα του Π. Καρρέρ, τα οποία είχαν περιέλθει στην κατοχή του από τον αείμνηστο αρχιμουσικό Αντώνη Γιατρά τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο του 2017, καθώς επίσης και η παρτιτούρα του Παύλου Καρρέρ: «La Belle Zakynthe»,  Valzer.

Πρόκειται για τα:

1.     ΑΛΜΠΟΥΜ: Quadrilles e polka Mazurka per Piano Forte.

2.     The Blue Bell Polka composed by Herman Hoenig.

3.     ΑΛΜΠΟΥΜ: Reccolta di Suonatine per f.p.

4.     ΑΛΜΠΟΥΜ: Χωρίς τίτλο στην πρώτη σελίδα.

Ως δείγμα ζακυνθινής μουσικής δωματίου αναφέρει το βαλς«La Belle Zakynthe», ο κ. Νίκιας Λούντζης στη σελ. 162, του β΄τόμου τού "Η Ζάκυνθος μετά μουσικής...", όπου δημοσιεύει το τυπωμένο πλέον χειρόγραφο.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 7: Κατάλογος έργων για πιάνο Π. Καρρέρ στο Μουσείο. Τα σημειωμένα με κόκκινο είναι τα νέα εντοπισμένα έργα.

Αλλά, Αγαπητοί Φίλοι, δεν θα ήμασταν απόψε εδώ, εάν τα τελευταία δύο χρόνια, ο πιανίστας Διονύσης Σεμιτέκολος, δεν αποφάσιζε, με την άδεια του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου, να ασχοληθεί συστηματικά με την αρχειοθέτηση όλου του αρχείου του Καρρέρ στο Μουσείο και τον εντοπισμό των έργων του για πιάνο. Η εργασία που εκπόνησε και εκπονεί -μετά και την πρόσφατη δωρεά Κλάδη-, τον οδήγησε να εντοπίσει και άλλα άγνωστα έργα, τα οποία μπορείτε να τα δείτε σημειωμένα με κόκκινο στη διαφάνεια.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσω ότι, η ψηφιοποίηση του αρχείου αυτού συνεχίζεται από την ομιλούσα, τα τελευταία δέκα χρόνια, χάρις στον εξοπλισμό που προμηθεύτηκε το Μουσείο, με το χρηματοδοτούμενο από το Υπουργείο Πολιτισμού και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Κοινωνία της Πληροφορίας) έργο, με τίτλο: ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΟΗΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΟΛΩΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΖΑΚΥΝΘΙΩΝ, επί Προεδρίας του αειμνήστου Διονυσίου Πυλαρινού.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 8: Ο εξοπλισμός της ψηφιοποίησης και η πινακίδα της ΚτΠ στην είσοδο του Μουσείου.

Στόχος του έργου αυτού ήταν η προβολή και διατήρηση των συλλογών του μουσείου μέσω της ψηφιοποίησης και της τεκμηρίωσής τους και η ανάπτυξη Ψηφιακής Βιβλιοθήκης και η προβολή της στον Παγκόσμιο Ιστό.

Είμαστε στην πολύ ευχάριστη θέση να σας αναφέρουμε ότι οι όπερες «Δέσπω», «Μαραθών – Σαλαμίς», «Μαρία Αντονιέττα», «Mάρκος Μπότσαρης», «Ισαβέλλα Ντ’ Ασπένο» και «Φιορ ντι Μαρία», ολόκληρες ή τμήματά τους έχουν ψηφιοποιηθεί, και έχουν κατά καιρούς παρουσιαστεί από το μαέστρο Βύρωνα Φιδετζή και από άλλους ερευνητές της μουσικής (Χαρίλαο Τρικούπη, Μαρία Κιλιάφη, Σπύρο Δεληγιανόπουλο, κ. ά.). Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι την προσεχή Τετάρτη 17 Ιανουαρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών. σε μουσική διεύθυνση του μαέστρου Βύρωνα Φιδετζή θα παρουσιάσει 150 χρόνια μετά την πρώτη εκτέλεση. την όπερα «Φιορ ντι Μαρία», σε ενορχήστρωση δική του.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 9: Το αποψινό πρόγραμμα

          Ας περάσουμε τώρα στο αποψινό μας πρόγραμμα, το οποίο, όπως και την αφίσα της εκδήλωσης, φιλοτέχνησε αφιλοκερδώς, ο Γιάννης – Πορφύρης Καποδίστριας, τον οποίο από αυτή τη θέση θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά.

Η αποψινή, είναι η πρώτη από τις τέσσερις συναυλίες ευρισκομένων έργων του Π. Καρρέρ, από το Αρχείο του Μουσείου, που έχουν προγραμματιστεί να παρουσιαστούν το 2018 από τον πιανίστα Διονύση Σεμιτέκολο. Στη 2^η θα παρουσιαστούν οι χοροί για πιάνο της ιταλικής του περιόδου, ενώ στην 3^η  & 4^η τα έργα για πιάνο της ζακυνθινής περιόδου. Οι συναυλίες θα διανθιστούν και από σχετικές ομιλίες.

Ας περάσουμε τώρα στα έργα για πιάνο που θα ακουστούν για πρώτη φορά 150 χρόνια μετά  την πρώτη εκτέλεσή τους με τη σειρά που έχουν στο συμπεριληφθεί στο ανά χείρας πρόγραμμα. Παράλληλα θα προβάλλονται διαφάνειες από τη διαδικασία ψηφιοποίησης και τελικής τακτοποίησης των ανωτέρω έργων, καθώς είναι σημαντικό να γνωρίσετε από μέσα, το έργο που πραγματοποιείται σήμερα στο Μουσείο Σολωμού.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 10:

Εν ώρα εργασίας…1

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 11:Polka σε μι ύφεση ματζόρε.

Η πόλκα που θα εκτελεστεί προέρχεται από το άλμπουμ της δωρεάς του Αντώνη Κλάδη στο Μουσείο. Στη διαφάνεια βλέπετε το εξώφυλλο του άλμπουμ. Το άλμπουμ δωρίθηκε στον Κλάδη από τον Διονύσιο Γιατρά, στου οποίου την κατοχή είχε περιέλθει το 1954 από τον Φωκίωνα Λογοθέτη. Ο Φωκίων Λογοθέτης, γνωστός με το ψευδώνυμο "Υάκινθος", έγραψε χρονογραφήματα, ποιήματα, διηγήματα και ασχολήθηκε και με τη μουσική, τη ζωγραφική, τη μελανογραφία. Τα έργα του χάθηκαν κατά την πυρκαγιά του 1953. Από τις 8 Ιουλίου 1953 εξέδωσε την εφημερίδα "Ζακυνθινά Νέα", η οποία διακόπηκε από τους σεισμούς και την συνέχισε στις 2 Φεβρουαρίου 1954, όπως μας πληροφορεί ο Λ.Χ.Ζώης στο Λεξικό του. 

Σύμφωνα με τον Διον. Σεμιτέκολο σ’ αυτό το έργο ο Καρρέρ δεν σημειώνει πάνω το όνομά του, γι΄ αυτό και σώθηκε…

Η κατάσταση διατήρησης του άλμπουμ είναι εξαιρετική. Διακρίνονται μέχρι και οι κλωστές της ραφής του τετραδίου.

Στο εξώφυλλο διαβάζουμε: Raccolta di Suonatina = Συλλογή …..Εδώ ο Διονύσης λέγει ότι ο Καρρέρ κάνει ένα λογοπαίγνιο, καθώς δεν γράφει sonatina/σονατίνα, αλλά γράφει suo=του, την κάνει δηλαδή δική του.

 

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 12

Στην επόμενη διαφάνεια βλέπουμε μία πλήρη παιδαγωγική καταγραφή του Καρρέρ για πιάνο. Φτιαγμένη για ένα μαθητή του. Ξεκινά με πολύ απλές νότες βάζοντας δακτυλισμούς.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 13

Στην επόμενη διαφάνεια βλέπουμε το έργο που θα ακούσετε απόψε:

·   Polka a quattro mani, σελ. 1

Εδώ φαίνεται πόσο έχει αναπτύξει το παίξιμο του μαθητή του.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 14

·       Polka a quattro mani, σελ. 2

Προσέξτε το ακόμα περισσότερο στη δεύτερη σελίδα. Όσοι γνωρίζετε, αλλά και όσοι δεν γνωρίζουμε μουσική εντυπωσιαζόμαστε πραγματικά από την καθαρή και μετρημένη γραφή του. Κοντά στο Διονύση κι εγώ έμαθα για την «οικονομία» της σελίδας!

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 15

Στην επόμενη διαφάνεια από το ίδιο άλμπουμ στο οποίο παρουσιάζεται η εισαγωγή από το βαλς La porte de Paris βλέπουμε ακόμα περισσότερο την εξέλιξη στην τεχνική. Ο Διονύσης εδώ υποστηρίζει ότι: «εδώ εμπεριέχεται όλη η τεχνική του πιάνου».

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 16

Άλλη μία διαφάνεια: Εν ώρα εργασίας…2

Και περνάμε στο επόμενο έργο που θα ακουστεί απόψε:

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 17: Cavatina  Largo al Factotoum (Nell’) Opera Il Barbier di Sibiglia del  Sign. Mo. Gmo. Rossini -Ridotta per Piano Forte a quattro mani, δωρεά του Φωκ. Λογοθέτη στη Φιλαρμονική Ζακύνθου. Εδώ βλέπουμε την 1^η σελίδα

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 18: Και εδώ την 2^η & 3^η σελίδα.

Προέρχεται από την ίδια Συλλογή με τις χειροποίητες παρτιτούρες του Καρρέρ. Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι ο Καρρέρ έκανε μεταγραφές από έργα άλλων συνθετών μέχρι το τέλος της ζωής του.

Δείτε και πάλι την ωραία και καθαρή γραφή του.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 19: Και πάλι εδώ: Εν ώρα εργασίας…3

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 20

 Στη συνέχεια θα παρουσιαστούν από την ιταλική περίοδο του Καρρέρ μεταγραφές από πέντε όπερες του Verdi.

Πρόκειται για μεταγραφές προορισμένες να παιχτούν στα σαλόνια της εποχής, του είδους που άνθισε ως μουσική δωματίου. Στην "Αυτοβιογραφία" του μάλιστα, που δημοσιεύει ο Λεωτσάκος, ο Καρρέρ περιγράφει μία συναυλία μαθητών στο σπίτι του (σελ. 143): "Κατά τας αρχάς του Δεκεμβρίου απεφάσισα όπως αι μαθήτριαί μου δώσωσι μίαν συναυλίαν εν τη οικία μου, και τούτο όπως αφενός μεν τας ενθαρρύνω, αφ΄ ετέρου δε αποδείξωσι τους εαυτών γονεύσι και φίλοις κατά πόσον επροόδευσαν εις τα μαθήματά των. Έγιναν όλαι αι προγυμνάσεις, διεκοσμήθηκαν πρεπόντως αι τρεις αίθουσαι της οικίας μου και την εσπέραν της 15^ης Δεκεμβρίου ενώπιον μεγάλης συρροής προσκληθέντων γονέων και φίλων εξετελέσθη η συναυλία λαμπρότατα και με πλήρη επιδοκιμασίαν και ευχαρίστησιν απάντων των παρευρεθέντων.

Αι Δεσποσύναι αίτινες έλαβον μέρος ήσαν αι ακόλουθοι:

…………………………………………………………….

[όνομα δυσανάγν] και Νικόλαος, Καμίλλου Μερκάτη

 ……………………………………………………………..

Μαρία, Παύλου Καρρέρη

…………………………………………………..

Ήσαν και άλλαι μαθήτριαι, όλως αρχάριαι, όπου δεν επήραν μέρος».

Δεν αναφέρομαι τυχαία σε αυτά τα δύο μόνον ονόματα των παρισταμένων νεανίδων.

·  Divertimento per Piano – Forte a Quattro mani  sopra motivi dell Opera Il Trovatore Dell Mo Verdi  composto e dedicato alla Sig. Maria Carrer Da Paolo Carrer  Op.50

1 No.1 Il Trovatore Op.50

Οι μεταγραφές ήταν η βασική του εργασία όταν πήγε στο Μιλάνο. Ο Καρρέρ τα κάνει δικά του έργα και γι’ αυτό γράφει επάνω ΟPUS, προσεγγίζοντας την Όπερα με έναν εντελώς δικό του τρόπο. Έτσι καταφέρνει να δώσει ένα ΝΕΟ έργο με τις δικές του πιανιστικές και αισθητικές πεποιθήσεις.

Η σειρά των πέντε έργων που θα ακούσετε είναι από τη δωρεά του μαέστρου Βύρωνα Φιδετζή στο Μουσείο και προέρχεται από την Ιταλία. Είμαστε σε συνεννόηση μέσω του Διον. Σεμιτέκολου να επαναπατριστούν και τα υπόλοιπα έργα του Καρρέρ, που βρίσκονται στο Μιλάνο για να συγκεντρωθεί στο Μουσείο το σύνολο των έργων του Π. Καρρέρ.

Για το Μιλάνο αναχώρησε ο Καρρέρ το 1850 για σπουδές μουσικής όπου σπούδασε και σταδιοδρόμησε για επτά ολόκληρα χρόνια.

Στο εξώφυλλο βλέπετε και την αφιέρωση στη Μαρία Καρρέρ.

Είναι η μαθήτρια που έπαιξε στο σπίτι του την εσπέραν της 15^ης Δεκεμβρίου; Ποιος μπορεί να μας το απαντήσει;

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 21

Τη μεταγραφή της «Τραβιάτας», την αφιερώνει στην κοντέσα Μαρία Μερκάτη.

Είναι η Μαρία, το γένος Μέρκάτη, το δυσανάγνωστο όνομα που αναφέραμε πιο πάνω;

· Alla Contessa Maria Mercati 55.2 Divertimento Brillante Dell’ Opera La Traviata Del Mo. Verdi per Piano – Forte a Quattro mani composto da Paolo Carrer Op.55

Σε κάθε εξώφυλλο σημειώνονται οι  μουσικοί οίκοι, που εκδίδουν τα έργα. Οι Οίκοι Canti και Lucca είναι  οι δύο μεγαλύτεροι χορευτικοί Οίκοι της Ευρώπης, ενώ ο Ricordi είναι ο εκδοτικός Οίκος για την όπερα. Η δαιμόνια κ. Lucca, λέει ο Διονύσης, είναι φίλη του Καρρέρ και εξέδωσε τα έργα του Βάγκνερ, στα οποία είχε πρόσβαση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την μουσική του εξέλιξη.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 22

·  55.3 Deux Brillants Pot – Pourris sur les meilleurs motifs de l’opera Giovanna de Guzman - Les Vespres de Verdi composes pour le piano a quatre mains par Paul Carrer Op.87

Πρόκειται για την όπερα «Σικελικός Εσπερινός» του Βέρντι, που μετονομάστηκε σε  Giovanna de Guzman, καθώς ο συνθέτης του γνώριζε ότι θα ήταν αδύνατο να διαδραματιστεί η υπόθεση στην Σικελία, έτσι μεταφέρθηκε στην Πορτογαλία του 1640. 

Τα έργα αυτά είναι στη γαλλική γλώσσα και εκδίδονται από άλλο εκδοτικό οίκο. Ο Καρρέρ στοχεύει στο γαλλικό κοινό, υπογράφει σαν Paul Carrer και φαίνεται ότι είχε όνομα και στο Παρίσι.  Μια άποψη που ενστερνίζεται ο Διονύσης είναι ότι, το όνομα του Καρρέρ είναι τόσο σημαντικό στη Γαλλία ώστε προωθεί εκείνο του Βέρντι (!).

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 23

Και το δεύτερο Pot – Pourris από την όπερα Giovanna de Guzman.

·  55.4 Seconde Pot – Pourri sur l’opera Giovanna de Guzman Op.88

Δεν έχει εξώφυλλο καθώς είναι η συνέχεια του προηγούμενου έργου.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 24

Και το τελευταίο έργο

·  55.5 Simon Boccanegra/ Divertimento per Pianoforte a 4 mani di Paolo Carrer Op.98

Divertimento = διασκέδαση

Ο Σιμόν Μποκανέγκρα (Simon Boccanegra) είναι μία όπερα με πρόλογο και τρεις πράξεις του Ιταλού συνθέτη Τζουζέπε Βέρντι. Είναι γραμμένη πάνω σε ιταλικό λιμπρέτο του Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε, βασισμένο στο ομώνυμο ισπανικό θεατρικό έργο του Αντόνιο Γκαρθία Γκουτιέρεθ, που γράφτηκε το 1843. Η παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας έγινε στο Θέατρο Λα Φενίτσε της Βενετίας, στις 12 Μαρτίου 1857.  

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 25

Άλλη μία διαφάνεια: Εν ώρα εργασίας…4

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 26

Το τελευταίο έργο που θα ακούσουμε απόψε είναι (23:) η μεταγραφή για πιάνο της εισαγωγής της Όπερας «Μαρία Αντωνιέττα». Η όπερα αυτή, που γράφτηκε το 1873, αποτέλεσε σταθμό για τη ζακυνθινή μουσική. Δέκα χρόνια αργότερα ανέβηκε στο Θέατρο «Φώσκολος» Ζακύνθου. Αγαπήθηκε πολύ, ο λαός την αγκάλιασε και στα χειρόγραφα που υπάρχουν στο Μουσείο, ο Καρρέρ σημειώνει τα ονόματα των Ζακυνθινών μουσικών που παίζουν τα όργανα. Το λιμπρέτο έγραψε ο Γεώργιος Ρώμας.

·  Sinfonia della “Maria Antonietta”  Opera tragica in Quattro atti Musica Del Mo Paolo Carrer  /Ridotta per pianoforte a Quattro mani, 1^η σελίδα

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 27

Εδώ βλέπουμε τη 2^η και 3^η σελίδα από τη Sinfonia della “Maria Antonietta”.

Μερικές ακόμα διαφάνειες από την ψηφιοποίηση και  την μελέτη στο αρχείο του Μουσείου:

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 28

Εν ώρα εργασίας…5

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 29

Εν ώρα εργασίας…6

Και τέλος η τακτοποίηση του υλικού στα κουτιά αρχειοθέτησης. Αξίζει να ευχαριστήσουμε εδώ δημόσια τον κ. Αλιβίζο Πλέσσα για την χορηγία των ντοσιέ και των κουτιών αρχειοθέτησης των έργων για πιάνο.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 30

Η τακτοποίηση…1

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 31

Η τακτοποίηση…2

Στην τελευταία διαφάνεια βλέπετε:

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ 32

Το σύνολο των ψηφιοποιημένων έργων στους ψηφιακούς πλέον φακέλους.

Είναι έτοιμοι για να μελετηθούν, να εκτελεστούν, να γίνουν κοινό κτήμα όλων μας.

Το Μουσείο Σολωμού & Επιφανών Ζακυνθίων, θεματοφύλακας του έργου του Καρρέρ, περιμένει τη νεώτερη γενιά να παραλάβει τα έργα αυτά και να τα εντάξει και πάλι στη ζωή μας.

Ίσως αυτό αποτελέσει και τη μοναδική αντίσταση στην ισοπέδωση που βιώνουμε.

Ίσως με αυτό τον τρόπο καταφέρουμε να διεκδικήσουμε το Φιόρο του Λεβάντε πίσω και όχι τη Ζάκυνθο των σκουπιδιών, των Ολλανδών και των διαλυμένων Αιθουσών του Πνευματικού μας Κέντρου.

Σας ευχαριστώ!