Από το Inlook στο Outlook: H έκθεση του Χρήστου Μπάρλου στο ELEON: 19-5-2019

Σε καιρούς έντονα αντικαλλιτεχνικούς, με μοναδικό κριτήριο για τη θέαση του κόσμου το κραυγαλέο, το συνθηματικό και το δήθεν πολιτικά ορθό, η αποψινή έκθεση του Χρήστου Μπάρλου, στο φιλόξενο χώρο του Atlantica Eleon Grand Resort and Spa, στο Τραγάκι Ζακύνθου, έρχεται με την εικαστική της παρέμβαση να εκπλήξει ευχάριστα και να λειτουργήσει αναζωογονητικά για τους κοινωνούς της.

Δύο χρόνια μετά την έκθεση των ζωγραφικών του έργων στο ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ (8-3-2017), ο Χρήστος συνεχίζει να πειραματίζεται με τα πινέλα και να διευρύνει τη θεματική του.

Σε πείσμα όσων πίστευαν ότι η ενασχόληση με τη ζωγραφική αποτέλεσε ένα καπρίτσιο της στιγμής, ο καλλιτέχνης απέδειξε ότι προχωράει γερά, ανιχνεύοντας βαθύτερα τον εικαστικό χώρο της επιφάνειας, έχοντας τη φαρέτρα του γεμάτη με τη γνώση της προηγούμενης δουλειάς του, που απαιτούσε μεγάλη σωματική και ψυχική δύναμη για να επιβληθεί πάνω στα φυσικά υλικά.

Τότε είχαμε διαπιστώσει ότι εμβαθύνοντας στη χειρονομιακή προσπάθεια της τιθάσευσης φυσικών υλικών, όπως η πέτρα και το ξύλο, και στο δέσιμό τους με το σίδερο, τον μπρούτζο και το χαλκό, ανέσυρε πνευματικά στοιχεία μέσα από την σύγκρουση του Ανθρώπου με τα στοιχεία της Φύσης. Μέσα από τη συγκεκριμένη τεχνική την ερμήνευσε, εντόπισε μέσα της αρχετυπικές μορφές και κατάφερε τέλος να απολιθώσει την ουσία της ύπαρξης.

Με τον πειραματισμό του στον χώρο της Ζωγραφικής και μάλιστα Ζωγραφικής μεγάλων διαστάσεων, μνημειακής, αναδιατύπωσε τα εκφραστικά όρια μεταξύ των δύο μορφών Τέχνης, Γλυπτικής & Ζωγραφικής, και εγκαινίασε το διάλογο με τις μορφές που εμπεριέχονται μέσα του.

Ο Χρήστος στράφηκε στον εσωτερικό του κόσμο, στα οράματά του, στις μορφές που στοίχειωναν τη σκέψη του.

Αυτές τις μορφές τις εξέφρασε πάνω σε μεγάλες επιφάνειες, με έναν τρόπο μοναδικό, χρησιμοποιώντας τα έντονα χρώματα των Φωβιστών ζωγράφων.

Με μια εκφραστική που συναντάμε στην Ποπ Αρτ, οι μορφές του κοίταζαν και κοιτάζουν κατ’ ενώπιον.

Τα έντονα μάτια τους, παραπέμπουν στα πορτραίτα Φαγιούμ και περικλείουν ευαισθησία, τρυφερότητα, σκληρότητα, έρωτα, μουσικότητα, έντονη δύναμη.

Τότε ήταν οι γυναικείες μορφές που στοίχειωσαν τη σκέψη του και τότε είχε έρθει η ώρα να γεννηθούν. Ήταν οι μορφές που τον πίεζαν σε όλη τη διάρκεια της προηγούμενης καλλιτεχνικής του πορείας και που απαλλαγμένες από κάθε είδους διδακτισμό, τον ωθούσαν μέσα από τη συναισθηματική εγρήγορση στην καλλιτεχνική δράση.

Ανοίγοντας το κουτί της Πανδώρας της Ψυχής του, έκαναν την εμφάνισή τους, Μούσες και Θεές μαζί, με πρόσωπα, στα οποία φαινόταν η χαρμολύπη της σχέσης τους με το Δημιουργό.

Πορτραίτα που αποκτούσαν ρόλο γυναικείου Ιανού, τον απελευθέρωσαν από τη σχέση τους μαζί του και του έδωσαν τη συγχώρεση που είχε ανάγκη για να συνεχίζει να ζει και να δημιουργεί.

Σήμερα βλέπουμε ότι τα πρόσωπα αυτά ανέσυραν στην επιφάνεια και άλλα.

Έτσι ανάμεσα στα νέα έργα με γυναικείες μορφές που ακολουθούν την ίδια εκφραστική, κάνουν την εμφάνισή τους ανδρικές και παιδικές μορφές.

Πολλές από αυτές είναι μορφές αναγνωρίσιμες, που συνδέονται στενά με τον καλλιτέχνη και αποκαλύπτουν την αξιακή του σφαίρα. Για παράδειγμα μέσα από το πορτραίτο διάσημου νεοέλληνα συγγραφέα, δίνει μεγάλη σημασία στην αξία της Φιλίας, που καταργεί τα καλλιτεχνικά σύνορα και παντρεύει την τέχνη του Λόγου με εκείνη της Εικόνας.

Άλλες πάλι λειτουργούν σαν σχόλιο σε καυτά θέματα, που βασανίζουν τον σύγχρονο κόσμο, όπως είναι το μεταναστευτικό. Έτσι στο πορτραίτο της «Μικρής Αφγανής» αποκαλύπτει μόνο το ένα μάτι. Το άλλο παραμένει μισοκρυμμένο, σαν να σχολιάζει την υποκρισία του πολιτισμένου κόσμου μας.

Όλες όμως έχουν ένα κοινό.

Η θέασή τους απαιτεί απόσταση για να τις δούμε.

Και αυτό είναι κατά την προσωπική μου γνώμη το μήνυμα των ζωγραφικών έργων του Χρήστου: πρέπει να πάρουμε απόσταση από τα πράγματα για να μπορέσουμε να δούμε το βάθος τους. Με την απόσταση κρύβονται οι διαφορές. Όσο πιο κοντά πλησιάζουμε τόσο περισσότερο βλέπουμε αυτά που μας χωρίζουν. Όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε τόσο οι διαφορές λειαίνονται.

Μήπως αυτό είναι και ένα σχόλιο για τις επικείμενες εκλογές;

Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα από απόσταση. Ίσως τελικά ανακαλύψουμε περισσότερο αυτά που μας ενώνουν και αφήσουμε πίσω αυτά που μας χωρίζουν...