και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται…»
Οι Βαρναλικοί ήρωες του Θοδωρή Γράμψα, δεξιοτεχνικά
παραστημένοι από τον Πέτρο Αυγερινό και το Θοδωρή Καμπίτση, έως τις 15
Δεκεμβρίου, στο Θέατρο του Σαρακινάδου, είναι η καλύτερη προετοιμασία για τις γιορτές
που έρχονται.
Ένα δυνατό κείμενο και δύο ηθοποιοί που ισόρροπα υποστηρίζουν
τους ρόλους τους, μέσα στο αισθητικά άψογο σκηνικό της Θάλειας Ξενάκη, ανοίγουν
την ψυχή και τα μάτια μας, σε αυτό που επισυμβαίνει δίπλα μας.
Η πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Παντάκη, που κεντάει κυριολεκτικά
τις νότες του πάνω στις λέξεις, υποστηρίζει με θαυμαστό τρόπο ερμηνείες και νοήματα,
γλυκαίνοντας την ψυχή μας και ακουμπώντας πάνω στην ευαισθησία των καταστάσεων.
Ακόμα και το εισαγωγικό βίντεο του Μιχάλη Σπίνου, εισάγει
στον άχρονο τόπο, όπου εμείς αναγνωρίζουμε τη ζακυνθινή ύπαιθρο, αλλά θα
μπορούσε να είναι οποιοδήποτε μέρος της ελληνικής υπαίθρου ή του διαμερίσματος της
διπλανής πολυκατοικίας.
Γιατί «οι Αλησμονημένοι» είναι όλοι οι μοναχικοί άνθρωποι που
έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους, πρώτα από την ίδια την κοινωνία και έπειτα
οι ίδιοι, από τους εαυτούς τους.
Συγχαίρουμε όλους τους συντελεστές και προτρέπουμε να δουν όλοι
αυτή τη δυνατή παράσταση, πριν τα φώτα των γιορτών ανάψουν.
Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η πιο ψυχωφελής προετοιμασία…
